Mag een werknemer stiekem een gesprek met de leidinggevende opnemen?

We zien steeds vaker dat gesprekken ‘stiekem’ worden opgenomen. Voor werkgevers geldt dat het heimelijk opnemen van gesprekken met werknemers in de meeste gevallen niet mag. Maar hoe zit dat andersom?

De kantonrechter Alkmaar oordeelde recent dat een werknemer gerechtigd is om een gesprek met zijn werkgever zonder voorafgaande toestemming op te nemen. Wel vindt de kantonrechter, dat de werknemer dat als hem daarnaar wordt gevraagd, moet bevestigen dat hij het gesprek opneemt. Erover jokken mag dus niet. Maar uit de overweging van de kantonrechter volgt ook dat van de werknemer niet wordt verwacht dat hij uit zichzelf aangeeft dat het gesprek wordt opgenomen.

In dit specifieke geval speelde de discussie in het kader van een ontbindingsprocedure. De werkgever meende dat de werknemer door het heimelijk opnemen van een gesprek ernstig verwijtbaar handelde. Daar ging de kantonrechter niet in mee, omdat de werknemer desgevraagd had bevestigd dat hij het gesprek opnam. Kortom; de werknemer kan hiervan geen verwijt worden gemaakt volgens de kantonrechter.

Andersom werd geoordeeld dat de werkgever wel ernstig verwijtbaar had gehandeld, doordat het meningsverschil over het al dan niet opnemen van het gesprek heeft geleid tot een verstoorde arbeidsrelatie. De werkgever gaf de werknemer naar aanleiding hiervan eerst een waarschuwing – volgens de kantonrechter dus kennelijk ten onrechte – en duwde hem vervolgens in een verbetertraject waar verder helemaal geen uitvoering aan werd gegeven. De werknemer meldde zich uiteindelijk ziek, waarna tevergeefs mediation volgde en door de werkgever ontbinding werd gevraagd. Deze hele gang van zaken kwam de werkgever duur te staan: er moest een billijke vergoeding worden betaald van maar liefst acht keer de transitievergoeding!